به نقل از «ایمنا»

استفاده از کمپرس «سنبل‌الطیب» به عنوان ضدگرفتگی عضلات

تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۹۹۴۰۸

متخصص طب سنتی گفت: سنبل‌الطیب گیاه منتخب سازمان بهداشت جهانی جهت اثرات درمانی به ویژه ضد درد، تسکین دهنده اعصاب، آرامبخش و ضد اضطراب است، از کمپرس آن به عنوان ضدگرفتگی عضلات استفاده می‌شود.

بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره گیاه سنبل‌الطیب اظهار کرد: علف گربه، والریان و سنبل هندی نام‌های دیگر این گیاه بوده، زمان گلدهی از خرداد تا مردادماه و زمان برداشت از مرداد تا مهرماه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: سنبل‌الطیب گیاهی با طبیعت گرم و خشک، علفی، پایا با ریشه‌ای بزرگ وساقه‌ای کوتاه است، برگ‌های آن متقابل با بریدگی‌های شانه‌ای است؛ همچنین در نوک شاخه‌ها خوشه‌ای از گل‌های کوچک سفید یا قرمز کم‌رنگ می‌رویند.

متخصص طب سنتی با بیان اینکه گیاه سنبل‌الطیب در آسیا، اروپا و آمریکا می‌روید، تصریح کرد: چنان که از نام لاتین آن برمی‌آید (والر یعنی سلامت بودن) گیاهی دارویی بوده که از قدیم شناخته شده است؛ این گیاه را در مزارع می‌کارند و در سال دوم ریشه آن را از خاک بیرون می‌آورند و پس از تمیز کردن به سرعت می‌شویند (ریشه را نباید خرد کرد یا خراشید) گاهی آن را می‌بُرند و در حداکثر ۳۵ درجه سانتی‌گراد خشک می‌کنند، پس از خشک کردن آن، ریشه عطر نافذی متصاعد می‌کند که حتی از فاصله دور نیز گربه‌ها را به هیجان وامی‌دارد.

وی ادامه داد: ریشه خشک شده آن حاوی اسانس روغنی است، این اسانس سرشار از پینن و کامفن است، آلکالوئیدها (شاتی بین و آجمالایسین) استر اسیدهای آلی، اسید والریک و ایزو والریک، تانن‌ها و عصاره‌های تلخ است.

یوسفیان گفت: داروهایی که بر پایه این گیاه تهیه می‌شوند، تحریکات عصبی را کاهش می‌دهند؛ ناراحتی‌های قلبی را که ریشه عصبی دارند و همچنین تشنجات را تسکین می‌دهد. همچنین از سنبل‌الطیب در مداوای فشار عصبی، خستگی کار فکری بیش از حد و بی‌خوابی مزمن استفاده می‌شود، دم‌کرده یا خیسانده سرد آن به مقدار نیم تا پنج گرم از ریشه این گیاه تهیه می‌شود که در طول روز می‌آشامند.

وی اضافه کرد: ریشه سنبل‌الطیب علیه تهوع، گاز شکم و انگل‌های روده‌ای نیز مؤثر است و اغلب عصاره الکلی آن را که آرام کننده اعصاب است به کار می‌برند، سنبل‌الطیب گیاه منتخب سازمان بهداشت جهانی جهت اثرات درمانی به ویژه ضد درد، تسکین دهنده اعصاب، آرامبخش و ضد اضطراب است. از کمپرس آن به عنوان ضدگرفتگی عضلات استفاده می‌شود.

متخصص طب سنتی با اشاره به موارد منع مصرف و احتیاط گیاه سنبل‌الطیب گفت: این گیاه برای کلیه‌ها مضر بوده، لذا بهتر است بیش از ۱۵ روز بدون انقطاع مصرف نشود و در مصرف مزمن آن سردرد، بی‌خوابی و تحریک‌پذیری و در دوز بالا آریتمی و کاهش و حرکات روده و آسیب کبدی مشاهده می‌شود و ممکن است باعث فراموشی شود.

وی با اشاره به مصرف در بارداری و شیردهی افزود: مصرف سنبل‌الطیب در زمان بارداری ممنوع است و در زمان شیردهی نیز بهتر است مصرف نشود.

یوسفیان خاطرنشان کرد: گیاه سنبل‌الطیب اثر داروهای خواب‌آور را تقویت می‌کند، بنابراین از مصرف همزمان گیاه و داروهای شیمایی خواب‌آور باید خودداری شود، چراکه ممکن است باعث تشدید بیماری‌های اسکیزوفرنی و افسردگی شود.

وی ادامه داد: قرص والی فلور، قطره آنتی میگرن، تنتور والریان، شربت والریک، قرص نوراگل و کپسول سدامین از جمله فرآورده‌های موجود در بازار و تهیه شده از گیاه سنبل‌الطیب است.

کد خبر 675388

منبع: ایمنا

کلیدواژه: سنبل الطیب درمان با سنبل الطیب گیاه سنبل الطیب متخصص طب سنتی طب سنتی درمان بیماری ها با طب سنتی طب سنتی ایرانی تقویت طب سنتی انواع طب سنتی داروهای آرامبخش ضداضطراب ضد درد سازمان بهداشت جهانی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق گیاه سنبل الطیب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۹۹۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف رفتار جالب یک اورانگوتان در مواجهه با زخم

محققان شاهد انجام اولین درمان فعال زخم توسط اورانگوتان با گیاه دارویی بوده‌اند که کشف جالبی در نوع خود است.

به گزارش ایسنا، یک اورانگوتان نر وحشی سوماترایی زخم خود را با یک گیاه دارویی درمان کرد و این اولین باری بود که چنین رفتاری در چنین گونه‌هایی مشاهده شد.

به نقل از آی‌ای، تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. با این حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تا کنون دیده نشده بود.

زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.

اورانگوتانی که با گیاه آکار زخم را ضد عفونی کرده و می‌پوشاند

کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به شدت در معرض خطر انقراض بودند، متوجه شدند که گونه یک نر به نام راکوس به احتمال زیاد در هنگام دعوا با یک نر دیگر زخمی روی صورتش برداشته است.

او خود را با برگ‌هایی از گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کرد، این گیاه به داشتن خواص دارویی معروف است.

انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضد درد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. در طب سنتی این گیاه انواع بیماری‌ها مانند مالاریا را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.

راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع آن را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار داد. سپس آن را با برگها پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم در پنج روز شروع به بسته شدن کرد و در عرض یک ماه کاملا بهبود یافت.

جالب اینجاست که راکوس هنگامی که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.

لامر می‌گوید: کل فرآیند زمان قابل توجهی را به خود اختصاص داد.

از آنجایی که او از آکار به طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است. علائم درمان زخم در سایر حیوانات تا کنون به عنوان اثر واقعی تایید نشده است.

این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تا کنون مشاهده شده است.

محققان پیش از این هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، یک اتفاق نادر است.

آنها نمی‌دانند که آیا راکوس پیش از این نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آنها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او آن را از سایر اورانگوتان‌های محل تولدش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.

آنچه به طور قطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم با یک ماده فعال بیولوژیکی را نشان داده است.

اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در یک نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شد. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکرد ذاتی داشته باشیم که به ما این امکان را می‌دهد گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.

راکوس چگونه می‌دانست که چگونه این کار را انجام دهد؟ او یک فرآیند نسبتا پیچیده را انجام داد. این عملکرد یا مکانیسم سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.

به لطف این گزارش، محققانی که با حیوانات کار می‌کنند، می‌توانند در صورت ایجاد زخم روی بدن حیوانات در مشاهده رفتار آنها توجه بیشتری نشان دهند.

انتهای پیام